Gestapo Rejimi'nde Kerevizin Önemi

 

Ağlata ağlata yedirdim kerevizi..

Yiyecek eli mahkum..

Çünkü ben sevmiyorum, istemiyorum, içimi bulandırıyo diye annem kıyamamış bana ısrar etmekten vazgeçmişti.

Çünkü bana göre anne dediğin kuralını koyacak çocuğuna gerekli vitamini aldırsın diye gerekirse ağzına ayağını dayayıp yedirecekti.

Çünkü ben onu yemezse kendimi çok suçlu hissedecektim.

Çünkü ben çünkü ben çünkü ben..!

 Son lokmasını aldıktan sonra arkasından yoğurt verdiğimde ıslak gözlerinin içi güldü, "anne mmmgh" : ) diye eliyle "çok güzel bak bunu seviyorum" işareti yaptı.

 Sonra oturdum kahroldum.

O kadar ağlatmayla vitamini mi kaldı o kerevizin??

Sıçayım kerevizine çok afedersin müdürüm..