Mutlu Bir Hayal

 Kapalı havalarda evde kalmak zorunda kaldığımızda evde yapacak aktivitelere ihtiyaç duyarız. Bloğunu severek takip ettiğim Kate çok güzel bir fikir bulmuş. Pipet kolye.. :) Aslında o 2,5 yaş ve üstü için belirtmiş bu oyunu. Fakat Kaan'la severek yaptık. Hem kendi başına görev bilinci gelişiyor hem de renkleri algılaması için bir fırsat doğuyor. Çünkü çocuğunuz sizi izliyor! "Bir tane mavi, şimdi kırmızı, şimdi sarı, şimdi de yeşilll.." derken bana ve pipetlere ne kadar dikkatli baktığını hatırlıyorum. Bu oyunu siz de evinizde oynayabilirsiniz.

  Ağlata ağlata yedirdim kerevizi.. Yiyecek eli mahkum.. Çünkü ben sevmiyorum, istemiyorum, içimi bulandırıyo diye annem kıyamamış bana ısrar etmekten vazgeçmişti. Çünkü bana göre anne dediğin kuralını koyacak çocuğuna gerekli vitamini aldırsın diye gerekirse ağzına ayağını dayayıp yedirecekti. Çünkü ben onu yemezse kendimi çok suçlu hissedecektim. Çünkü ben çünkü ben çünkü ben..!  Son lokmasını aldıktan sonra arkasından yoğurt verdiğimde ıslak gözlerinin içi güldü, "anne mmmgh" : ) diye eliyle "çok güzel bak bunu seviyorum" işareti yaptı.  Sonra oturdum kahroldum. O kadar ağlatmayla vitamini mi kaldı o kerevizin?? Sıçayım kerevizine çok afedersin müdürüm..