Mutlu Bir Hayal

Dün yazdığım doğum hikayem i yazmadan önce bu konu hakkında minik çaplı bir araştırma yaptım.. Başka anneler ne demişti neler yaşamıştı acaba diye.. Aman tanrım! Asıyorlar! kesiyorlar! Hastaneleri yakıyorlar! Neden objektif olamıyor insanlar anlayamıyorum.. Ben bu doğum yazısını yazmak için 2 sene bekledim o lohusa psikolojisinden çıkmak için. Çünkü o ruh haliyle bebeği sadece yıkayışlarını bile hıçkıra hıçkıra ağlayarak izlediğimi hatırlıyorum "bebeğe eziyet ediyorlar öyle mi yıkanır" :'( diye.. (Videosu var çok komik :)) Halbuki 3 gün sonra ben de aynı şekilde yıkayacaktım çocuğu.. Sözüm o ki herkesin anlık duygularına da kapılmamak lazım.. Özellikle duygularının esiri olarak yazılan yazılara.. İnsanların belki faydalanacağı hastaneleri, doktorları böyle böyle gömüyorlar.. Ayrıca çok bilmek de iyi değil bence.. Neymiş bir tanesi gidip doğum katında bebeklerin bir odaya toplandığını görmüş doktor bir seferde gelip baksın diye çocukları annelerinden tam YARIM...

Muhtemelen tanısaydım babanı da sevmezdim. Hayatım boyunca teknolojiyle aram hep iyi oldu. Yeri geldi televizyon söktüm çarpıldım :) Yeri geldi kendi bilgisayarımı kendim tamir ettim. Hem windows tabanlı olanı hem macintosh tabanlı olanı.. Zaten tasarım yapıyorum işim bu diyerek neler öğrendim neler. Web sitesinden bloglara..  Ama işin içine kodlar bişeyler girince bende devreler yanıyor. Hiç hoşlanmıyorum. Hiç sevemiyorum. Belki göremediğim için. Yani düzenlemeyi yapıp sonradan görme şansı veriyor bazı tabanlar. İstemiyorum. Yaparken görmek istiyorum ne yaptığımı. Bir şey ne kadar basitse o kadar güzeldir benim için. O yüzden hayatım boyunca en basit nokia cep telefonlarını tercih ettim. Anlayabilmek ya da anlayamamak değil sorun, önemli olan sorun oluşmadan bişeyleri rahat çözebilmek. Seçilebilecek en güzel temaların ücretli olması da cabası olmuş.. Belki ilerde bu işi profesyonel yaparsam yollarımız yine kesişir wordpress ne dersin? Wordpress'i rahat kulla...