kaygı

her zaman çok cıvıl cıvıl değil herşey..

anne olmanın en dayanılmaz yanı ara ara gelen kaygı hali..

"nasıl olacak?

çocuğum hayatından tatmin olacak mı?

ona istediğim gibi bir hayat sunabilecek miyim?

mutlu edebilecek miyim?

beni nasıl hatırlayacak? "aman işte annem! bir deli kadın.." mı diyecek..

istediğim geleceği verebilecek miyim?

istediği geleceği verebilecek miyim?

onu ne kadar sevdiğimi bilecek mi? hissedecek mi?

yaşam adına çabalamalarım işe yarayacak mı?"

gibi.. bir sürü soru..

bazen "öf boşver ne yaparsan yap mutlu olmayacak nasılsa" diyorum içimden.. insanoğlu böyledir çünkü.. Hayalinde yarattığı her zaman gerçeğinden daha güzeldir. Belki de ulaşınca bir özelliği kalmaz.. Belki de hayali tam olarak gerçekleşmez.. Kaan'ın hayalleri benimkilerle aynı olacak mı bakalım?

Hissettiğim suçluluk değil.. biz bir çocuk istedik tanrı onu gönderdi.. biraz rahat olmakta her zaman fayda var evet ama çok rahatlık da beni rahatsız eder hep.. biraz titizlenmeli biraz özgür bırakmalı insan.. hep o ince ayarlar bozdu benim ayarlarımı..

geldiler gittiler.. kafamı darmaduman edip..