bir hayal kırıklığı.. bir başarı, bir korku, bir yüzleşme...

Lise 2 deyim, beden dersindeyiz.. Sandıktan takla atılacak, öğretmen tek tek kilolarımızı soruyor.. Bir kız arkadaşım uzun boylu endamlı ama fit, sıra ona geliyor "60 kg" diyor.

içimden başka diyarlara göçüyorum, "ben en son ne zaman 60 kg olduğumu hatırlamıyorum" diyorum, ve ekliyorum "büyük ihtimal ortaokulda falan.."

kendimi bildim bileli 74 kg idim. kimse inanmazdı "ama hiç göstermiyosun etin sıkı demek ki" derlerdi.. ben de düzelme çabasına girmezdim.. arada bir diğer kızları kıskanır dertlenirdim.. Ama bu kıskanma kremalı bir pasta ya da patlıcanlı bir böreği görene kadar sürerdi :)))

Zaten kıskandığımda bedenleri değil, istedikleri zaman istediklerini yiyebiliyor olma özgürlükleri idi..

Yıllar geçti evlendim.. Evlenirken koşuşturma dan mı heyecandan mı bilinmez bayaaa* bir kilo verdim. 68 oldum :))))

yıllar içinde normal kilom olan 74'e yeniden çıktım çok  şükür :P

sonra dalgalı kur gibi bir 80 bir 75 bir 85 bir 70 derken 82 kg ile hamile kaldım.

Çok sağlıklı, egzersizi eksik etmediğim bir hamilelik geçirdim. Sadece 14 kg alarak.

5-6 kg da ödemim vardı doğum anında gitti..

Doğumdan sadece 1 hafta sonra 12,5 kg vermiş 84 kg 'a düşmüş sevinçten havalara uçmuştum..
Düşünsenize doğumdan bir hafta sonra sadece 2 kg fazlam kalmıştı !

İşte n'olduysa burdan sonra oldu..

Sezeryan yüzünden korkumdan, acımdan hiç hareket edememem, depresyon, süt verememem, süt veremediğim gibi süt olsun diye normalden fazla yemem derken tam 10 kg aldım.

Güzel bir terapi kitabı ve telkin cd'si ile kendimi toparlayıp 1 yıl içinde 14 kiloyu yine verdim..

Şimdi 80 kiloyum.. 

Kendimi çoğu zaman bir nurseli idiz bir sibel can gibi görmeye başladım.. :))

Bu kadar kilo alıp verebiliyorken neden sağlıklı insan kilosuna inmeyim diyorum şimdilerde..


60-65 kg.. çok uzak mı? Bence değil.. uğraşmayarak 15 kg verebilen uğraşarak 20 kg da verebilir.
sadece kısıtlanmak istemiyorum.. çünkü hayatım boyunca hep kısıtlandım.. hep diğerleri gibi yerken rahat davranamadım diye içimde büyük bir kırgınlık var..

dinlediğim  telkin cd si artık kafama kazındığı için ondan daha fazlasını alamıyorum.. Sadece biraz daha motivasyona ihtiyacım var.. biraz daha enerjiye.. biraz daha inanmaya..

belim yüzünden oğlumla oyun oynayamıyor onu kucağıma alamıyorum.. sadece buna inanmak istiyorum.. kilo verdiğimde onunla eğile kalka oynayabilir olmaya inanmak istiyorum.


ister inanayım ister inanmayayım, buna ihtiyacım var..

sanırım yine gaza getirilmeye ihtiyacım var..